Soñaba María soñaba...

 

María xogaba na praia  
facéndo castelos de area
soñando con aquel pazo
véndose así doncela!

Soñaba María...soñaba...
soñaba con ser princesa!
cunha coroa de estrelas
e carapucha de seda!

Aos seus pés se achegaron
as ondiñas da marea
que a fixeron despertar
dese soño de moi nena...

Baixo a auga alí quedaron...
 eses soños de princesa!
provocando en María
un sorriso e non pena...

O VENTO...

Deixeime abalar polo vento

pois unha nana cantaba

murmurando ao meu oído

versos da súa alma.

Aroma a flores silvestres

bo cheiro a auga salgada

mesturando sentimentos

desta terra encantada.

Deixeime abrazar polo vento

cómo se dunha aguia tratara

abrindo as miñas ás

sentíndome así amada.

Pechei moi ben os ollos 

deixando que me bicara
con tenrura e agarimo

este vento que me calma...

"NAMORADIÑA..."

Canto te quero amor

cada vez que eu te miro...

sinto na miña alma 

un lume ben acendido.

Mírote,mírote mírote

e lembro porque te miro...

fermosos recordos me veñen

ben sei que non os olvido..!

Gústanme as túas ondas

gozan os meus sentidos...

esa música que fas

dan pracer aos meus oídos.

Auga, pedras e area

fan de ti unha beleza

engaiolas ao que mira,

de xeito que non te esqueza...!

Sempre te teño presente 

queira Deus que así sexa!

Namoradiña me tes

aínda que non sempre te vexa...