O VENTO...

Deixeime abalar polo vento

pois unha nana cantaba

murmurando ao meu oído

versos da súa alma.

Aroma a flores silvestres

bo cheiro a auga salgada

mesturando sentimentos

desta terra encantada.

Deixeime abrazar polo vento

cómo se dunha aguia tratara

abrindo as miñas ás

sentíndome así amada.

Pechei moi ben os ollos 

deixando que me bicara
con tenrura e agarimo

este vento que me calma...